Wielkopowierzchniowe posadzki betonowe stanowią większość powierzchni w przemysłowych halach produkcyjnych i magazynowych, często występują również w dużych marketach. Spotykamy tutaj betony zacierane, impregnowane polimerami bądź przekrystalizowane powierzchniowo, polerowane oraz pokrywane warstwą tworzyw polimerowych jak poliuretan, poliester i inne. Zajmiemy się posadzkami, gdzie mamy do czynienia z zewnętrzną powierzchnią betonu ponieważ powłoki z tworzyw polimerowych czyścimy i pielęgnujemy innego typu środkami.
Podstawową cechą środków czyszczących przeznaczonych dla powierzchni betonowych jest pH alkaliczne, ponieważ środowisko kwaśne będzie niszczyć powierzchnię betonu, który ze swej natury jest alkaliczny. Jednocześnie pH alkaliczne ułatwia czyszczenie powierzchni zabrudzonych tłuszczami pochodzenia naturalnego (tłuszcze zwierzęce i roślinne), ponieważ są to estry wyższych kwasów tłuszczowych. W środowisku alkalicznym ulegają reakcji zmydlania tłuszczów, tworząc mydła i glicerynę. Obie te substancje wspomagają proces czyszczenia.
Beton zacierany
W przypadku wykończenia posadzki betonowej posypką utwardzającą otrzymujemy gładką powierzchnię o zwiększonej odporności na ścieranie, co zmniejsza pylenie powierzchni przy eksploatacji. Nie jest to jednak wystarczające zabezpieczenie przed pyleniem. Znaczące obniżenie pylenia osiągamy przez zastosowanie impregnacji dyspersjami polimerowymi. Znajdziemy tutaj szeroką gamę środków opartych na wodnych dyspersjach różnego typu kopolimerów akrylowych lub nawet na ich roztworach rozpuszczalnikowych. Niestety w trakcie eksploatacji tak zabezpieczonej posadzki warstwa polimeru ulega szybkiemu starciu, w szczególności na szlakach komunikacyjnych, i zabieg impregnacji po gruntownym doczyszczeniu powierzchni należy okresowo powtarzać co 3–6 miesięcy. Zastosowanie środków przekrystalizowujących powierzchnię podwyższa odporność na ścieranie, obniża radykalnie wnikalność wody (nadaje powierzchni charakter hydrofobowy), zwiększa odporność na uderzenie i parametry przyczepności przy odrywaniu. Głębokość wnikania, a zatem przekrystalizowania powierzchni betonu to minimum 5 mm. Jest to długookresowe zabezpieczenie posadzki przed pyleniem i podwyższenie jej parametrów odporności fizycznej, dlatego coraz częściej spotykamy tak modyfikowane powierzchnie betonowe. Efekt przekrystalizowania betonu osiągamy poprzez zastosowanie środków na bazie specjalnie dobranej mieszaniny polikrzemianów litu, sodu i potasu i innych dodatków. Zasadniczą reakcją zachodzącą w warstwie betonu, w którą wniknął środek, jest reakcja polikrzemianów z jonami wapnia dostępnymi dla nich w betonie. Podczas wysychania w porach i mikropęknięciach, a także w warstwie powierzchniowej betonu wytrąca się żel uszczelniający wolne przestrzenie. Jego skład jest bardzo skomplikowany. Wiemy, że jest to mieszanina polikwasów krzemowych i ich soli o nieustalonym składzie. Nas interesuje w szczególności tworzący się polikrzemian wapnia. Po wyschnięciu wszystkie substancje tracą postać żelu i są w wodzie nierozpuszczalne, a uszczelniona warstwa nie przepuszcza wody. Utworzony polikrzemian wapnia to substancja bardzo twarda, odpowiedzialna za podwyższenie parametrów odporności fizycznej warstwy powierzchniowej betonu. O ile oferowane na rynku impregnaty akrylowe niewiele się między sobą różnią, to w przypadku środków przekrystalizowujących należy dokładnie sprawdzić opinie profesjonalistów o produkcie, ponieważ na rynku znajdziemy różne produkty, nie wszystkie wysokiej jakości. Warto sprawdzić, czy posiadają certyfikat CE, czyli czy zostały przebadane na spełnienie kryteriów odpowiednich norm.
Beton polerowany
Technologia betonu polerowanego jest dwuetapowa. W etapie pierwszym tworzymy posadzkę betonową zgodnie z projektem, a po wyschnięciu szlifujemy padami diamentowymi w celu otwarcia powierzchni betonu na działanie środka krystalizującego. Po jego naniesieniu i całkowitym wyschnięciu powierzchni szlifujemy powierzchnię betonu padami diamentowymi o coraz drobniejszym uziarnieniu, do uzyskania właściwej gładkości powierzchni. Teraz przystępujemy do etapu drugiego, czyli nanoszenia preparatu zawierającego zarówno polikrzemiany, jak i odpowiednio dobrany twardy polimer akrylowy. Po naniesieniu wilgotną jeszcze posadzkę poleruje się mechanicznie przy użyciu padów z tworzywa. Ostateczny efekt to lustrzana betonowa powierzchnia.
Środki czyszczące – wymagania
Poszukiwany przez nas środek, o którym wiemy, że musi mieć odczyn alkaliczny, powinien czyścić wszystkie omówione powyżej powierzchnie betonowe. Nie powinien zawierać rozpuszczalników lotnych, natomiast powinien zawierać emulgatory substancji hydrofobowych, substancje zwilżające, odpowiednio dobraną kompozycję jonowych i niejonowych surfaktantów pełniących rolę czyszczącą oraz polikrzemiany litu kondycjonujące i reperujące krystalizowane powierzchnie. Powinien być koncentratem rozcieńczanym do mycia codziennego w proporcji min. 1:100, przy silnych zabrudzeniach 1:10, a nierozcieńczany powinien wyczyścić gumę pozostawioną przez opony wózków widłowych na powierzchni betonu.
I jeszcze rada praktyczna: w przypadku powierzchni silnie zabrudzonych olejami maszynowymi, smarami itp. najpierw zastosujmy środek silnie odtłuszczający, oczywiście bezrozpuszczalnikowy, w celu zemulgowania i usunięcia nadmiernych ilości tych substancji hydrofobowych, tak by nasz środek czyszczący mógł najlepiej spełnić swoją rolę.
